`Voor zover de deling ‘oude politiek’ versus ‘nieuwe politiek’ geldig is, is er een niet te verwaarlozen overeenkomst..
De overeenkomst is, dat het veelal om jong afgestudeerden ging / gaat en de roep naar vernieuwing / zelfbestuur.
De hedendaagse ‘vernieuwingsroep’ , is evenals destijds, verspreid over talloze groeperingen (partijen).
Het lijkt wel een race tot accentueren wie de ‘betere’ zou kunnen zijn, terwijl allemaal dezelfde munitie inzetten.
Bovendien is er ook sprake van het voeden en in stand houden van ingebed wantrouwen, door uitspraken als: “er zijn te weinig niet Hindoestanen die zich tegen het huidig bestuur verzetten” en de “de Hindoestaan als meest hardwerkende /opbouwende Surinamer”.
Ik verwijs aangaande het eerste punt naar commentaren van L. v. Mullier die steeds ingewreven wordt raciaal bezig te zijn. Om deze ernstige beschuldigingen tegen te gaan, kan het goed zijn, dat Hindoestanen zich laten horen.
Ook econoom Wolff via Standvaste radio laat van zich horen in de race naar nwe politiekvoering
Het tweede punt ( meest hardwerkende Suri’s) wuif ik vrolijk weg.
Dienaangaande verwijs ik naar de grote groepen Afro Suri’s die emigreerden naar o.a. Curaçao en eigenlijk enorm bijgedragen hebben, na repatriëren, aan de bouw van moderne wijken zoals, Uitvlugt, Rain Ville, Kwatta en weet ik waar.
Het gaat niet om Pronk en zijn bevindingen, het zijn de Surinamers zelf die gehokt denken, ingefluisterde wantrouwen (jegens elkaar) koesteren en daarom opgedeeld blijven in talloze partij- politieke groeperingen die de oude modellen ongewild sterk houden.